Książkę Pinokio autorstwa Carlo Collodi dostałem na koniec drugiej klasy podstawowej, ale sięgnąłem po nią już mając “trójkę z przodu”. Bardzo fajna powieść, mająca około 100 stron, opowiadająca losy kapryśnego Pinokia, będącego drewnianym pajacem i zachowującego się jak pajac przez większość czasu książki. Są też momenty, kiedy Pinokio się reflektuje i stopniowo wyrabia w sobie lepsze postawy. Za każdym razem, kiedy Pinokio “zachowuje się jak pajac”, mierzy się z późniejszymi konsekwencjami swoich wyborów- lub jego bliscy. Książka jest o tyle ciekawa, że oprócz bajkowych opisów, autor uważam, że bardzo trafnie i błyskotliwie pokazuje groteskowość niektórych postaw społecznych, ustroju funkcjonującego w państwie oraz niesprawiedliwości w wymiarze sprawiedliwości ;) Wśród cnót wyrabianych przez Pinokia, nie zabrakło też lekcji przezorności, którą uzyskał choćby po tym, jak został wykiwany przez cwanego Lisa oraz Kota żerujących na naiwności i chciwości Pinokia. W książce jest też fajnie pokazany upływ czasu i to, że Pinokio nie bez trudu musiał nadrabiać swoje błędy. Morał fabularny jednak skłania jednocześnie do refleksji, że nigdy nie jest za późno na zmianę. Powieść jest zabawna i pouczająca, i jako kultowy tytuł, przyjemnie i w miarę lekko się ją czyta. Oceniam na 8/10.